Zijn met dat wat is

Pijn en ongemak willen we vaak zo snel mogelijk weg hebben. Dat zit diep verweven in ons en in de maatschappij waarin we leven. Maar dat kan niet, ze horen erbij. Het is de weerstand ertegen die de ellende groter maakt. De kunst is om het lastige te erkennen. Ermee te kunnen zíjn. Dat is niet per se makkelijk, maar het maakt je leven wel lichter. Meer ontspannen. Rijker. Echter.

Donker en licht kunnen nou eenmaal niet zonder elkaar bestaan. Net als angst en verlangen. Kwetsbaarheid en kracht. Stilstand en beweging.

Je hoeft het niet alleen te doen

Veel kinderboeken gaan over wezen, en dat is niet zo gek, want diep in ons allemaal schuilt een wees. Een universeel gevoel van verlatenheid. Maar, het is ook niet voor niks zo dat de weeskinderen in die boeken allemaal een reisgezel vinden op hun avontuur.
Want het in je eentje dragen maakt pijn en angst ondraaglijk en schadelijk. Het kunnen delen met anderen ervan is essentieel. En dat is best moeilijk in een samenleving die is gebaseerd op presteren, op sterk zijn, op de autonome succesvolle ik en alles alleen moeten kunnen.
Een van mijn belangrijkste levenslessen is dat ik het allemaal niet alleen hoef te doen; dat mijn geworstel en verlangens gedeeld mogen worden en dat hulp vragen tot de mogelijkheden behoort, hoe spannend en kwetsbaar dat ook kan zijn.

Waarom Roer!

De naam Roer! kwam tot mij toen ik danste in een kerstretraite, waarin ik me even Maria waande; de oervrouw die geboorte geeft.
Ik werd stil, bewoog en er kwam een naam.
Roerkracht.

Roer! staat voor mij voor beweging in alle opzichten en formaten. Fysieke beweging, maar ook beweging in de aandacht, naar binnen toe en (van daaruit) naar de ander toe. Vertragen, op adem komen, stil worden. Zodat er weer beweging kan ontstaan.

Vertragen is het moeilijkste en het makkelijkste wat er is.

Soms loop je vast, staat diep in jou het leven stil. Ook al ren je misschien volop door, je doet iets anders dan wat je echt verlangt. Als je jezelf toestaat dat deze stilstand mag worden aangeroerd, dan gaat er licht schijnen op je innerlijke roerselen. Op de ontroering. En ja, ook op het beroerde.

Het vraagt moed om stil te staan bij de stilstand.

Roer! gaat over jezelf blíjven verroeren; steeds opnieuw, stapje voor stapje. Over in rep en roer mogen zijn en de mond roeren.
Over je eigen roer herontdekken, er weer aan te gaan staan of wellicht om te gooien.
Over er niet voor weglopen, maar bewust meebewegen met alle kleurschakeringen van het leven; van de heel lichte tot de gitzwarte.

Zijn met dat wat is.

Van daaruit kun je daadwerkelijk gaan zien wat jou beweegt en weet je weer wat je te doen staat om meer zingevend en bezield te kunnen leven.